«ادبیات یا همه‌چیز است یا هیچ‌چیز» – ژرژ باتای
برای لذت‌بردن از ادبیات و تفکر به‌واسطه‌ی ادبیات، باید آن را درست و منظم بخوانیم؛ مانند تاریخِ اندیشه. آثار ادبی در دیالوگ با یکدیگر، و با خود زبان، ساخته می‌شوند و نظم منحصربه‌فرد خود را دارند. به تعبیر «تری ایگلتون»، ادبیات مجموعه‌ای تصادفی از نوشته‌ها در زمان‌های مختلف نیست، بلکه اگر مورد مداقه قرار بگیرد، مشخص خواهد شد که قوانین معینی بر آن حاکم است.
«نورتروپ فرای» این نظم و قوانین عینی در عالم ادبیات را هم‌سنگ قوانین علوم طبیعی می‌داند؛ همان‌طور که قوانین طبیعت توسط عالمان علوم طبیعی کشف می‌شود، این وظیفه‌ی منتقد است که نظم نهفته در پس آثار ادبی را کشف کند. ادبیات مجموعه‌ی تلنبارشده‌ی «آثار» نیست، بلکه نظم کلمات است.
در مجموعه‌نشست‌های خوانش و تفسیر آثار ادبی کلاسیک جهان، تلاش خواهیم کرد با چنین نگاهی به سراغ خوانش آثار مهم تاریخ ادبیات برویم.
در دوره‌ی نخست (دوره‌ای حدوداً شانزده‌جلسه‌ای) به سراغ پنج متن تأثیرگذار جهان باستان خواهیم رفت:
افسانه‌ی «گیلگمش» از تمدن میان‌رودان؛
پاره‌ای از اسفارِ «کتاب مقدس عبرانی، یا به تعبیر مسیحیان، عهد عتیق» از تمدن سامی-عبرانی؛
«ایلیاد» و «ادیسه» از یونان کلاسیک؛ «تراژدی‌های یونانی» از دوران طلایی تمدن یونان؛
و نهایتاً «عهد جدید» که حاصل تصادم دو تمدن عبرانی و یونانی است.
برای شرکت در نشست‌های کاریزنو، ثبت نام کنید.
زمان این نشست به پایان رسیده است